เวลาที่ฉันผิดหวัง ฉันเอาแต่คิดถึงแต่สิ่งแย่ๆ คิดถึงแต่เรื่องลบๆ คิดวนเวียนแต่เรื่องที่ทำให้ฉันเสียใจ ฉันจึงต้องระบาย บางทีก็มุ่ยคนอื่นด้วยคำพูดที่แย่ๆ หรือบางทีฉันก็เคยนั่งร้องไห้เป็นชั่วโมง โดยไม่สนใจว่าหน้าตาจะยู่ยี่ยังไง ไม่สนใจว่าความถี่ของการเต้นของหัวใจจะเป็นกี่ครั้งต่อนาที ไม่สนใจว่าจะถึงเวลากินข้าวแล้วหรือยัง นี่เป็นสิ่งที่ฉันเลือกทำร้ายคนอื่น และทำร้ายตัวเอง เหมือนต้องการให้ความเจ็บปวดแสดงออกมาเป็นรูปธรรมให้ชัดขึ้น
เมื่อวานนี้ ฉันใช้วิธีนั้นอีกครั้ง เอาแต่ร้องไห้ เรื่องราวมันไม่ได้ใหญ่โต สำหรับฉันมันไม่ใช่ความผิดของใคร มันมีแต่ความไม่เข้าใจต่างหากที่ทำให้ฉันต้องมีคำถามต่างๆ ที่วนเวียนอยู่ในหัวว่า ฉันร้ายกาจมากนักหรือ เขาจึงไม่ทะนุถนอมความรู้สึกของฉัน ทำไมใครๆ ก็ผิดนัดฉัน เพื่อนฉันนอนหลับหน้าตาเฉยวันที่เรานัดกันมาสังสรรค์ และเขาก็ยกเลิกนัดเพราะติดประชุม เขาไม่ผิด แต่เขาไม่เข้าใจว่าฉันจะรู้สึกผิดหวัง ฉันจะเสียใจ ในตอนนั้นฉันเอาแต่คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา คิดแต่เรื่องแย่ๆ แล้วฉันก็เลือกใช้วิธีการขี้ขลาด ไร้สมอง นั่นคือทิ้งข้อความระบายความรู้สึกฝากไว้ใน IM ที่ออฟไลน์ของเขา ตอนพิมพ์ไม่คิด มาคิดทีหลังตอนมีสติแล้ว ก็รู้ว่าเป็นการกระทำที่งี่เง่ามาก
ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่ที่ใช้คำพูดไม่ดีกับเขา ที่รู้สึกแย่เพราะฉันเอาแต่พิมพ์ ไม่โทรไป ไม่ให้เขาได้บอกว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น ฉันไม่โทรไปเพราะฉันกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับโทรศัพท์ ไม่โทรกลับ (เอาแต่ห่วงความรู้สึกของตัวเอง) ฉันไม่ได้ต้องการจะโทษเขา แต่ฉันแค่อยากให้เขารับรู้ความรู้สึกผิดหวังของฉันว่ามันเป็นยังไง ถึงตอนนี้ แม้ฉันจะบอกว่าฉันรู้สึกเสียใจและไม่ชอบความงี่เง่าของตัวเอง เขาก็รับรู้ แต่เขาอาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันรู้สึกจริงๆ
เวลาฉันผิดหวัง ฉันขาดสติมากๆ ฉันไม่อยากเป็นคนแบบนี้อีกแล้ว ฉันคู่ควรกับความสุขมากกว่านี้ใช่มั้ย หรือว่าเราเลือกที่จะรู้สึกไม่ได้ แต่ฉันว่าเราเลือกที่จะคิดได้
ถ้าอย่างนั้น ฉันคงทำได้แค่ มีสติกับทุกสถานการณ์...นี่คงเป็นวิธีจัดการความผิดหวังที่ได้ผลที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น